Trudno BEZ nich żyć....

Są małe, chrupiące i przesłodkie:)

Uwielbiam je i mogę pochłonąć każdą ilość:)

Zupełnie przypadkiem zrobiłam je dzisiaj, po raz pierwszy i się udały...

BEZY, bo o nich mowa, zachwyciły dzisiaj mnie i moich chłopaków swoją kruchością, zjadaliśmy jeszcze lekko ciepłe...

Przepis jest banalnie prosty:

• 4 białka
• 200 gram cukru
• szczypta soli

Białka ze szczyptą soli ubijamy na sztywną pianę, stopniowo dodajemy cukier i miksujemy aż cukier się rozpuści. Napełniamy szprycę (lub - tak jak w moim przypadku - woreczek do mrożonek z uciętym "dziubkiem") i formujemy nieduże bezy na blasze wyłożonej papierem.

Pieczemy w temperaturze 110 stopni przez ok. 60-100 minut (im większe bezy, tym dłużej)

Najbardziej się ucieszyłam, ze wyszły w środku kruche:)

 Mi najbardziej pasują do kawy lub zielonej herbaty:)

I przy okazji "zabytkowa" patera mojej mamy została pięknie wyeksponowana:)

I jak zwykle, gdy robię zdjęcia, zaraz przytupta mój mały pomocnik-podjadacz:)

Ostatnio rozbawił mnie, gdy usypialiśmy: jak zwykle przy usypianiu monotonnym głosem opowiadam bajkę, coraz bardziej ściszając głos....I gdy już prawie szeptem kontynuuję opowieść mój na wpół spiący Adaś mruczy do mnie: Pogłoś mamo!!!!

Buziaki dla Was:))))

M.